Peygamberimiz (A.S) Dünyaya Geliyor

Peygamberimiz (A.S) Dünyaya GeliyorPeygamberimiz
(A.S) Dünyaya Geliyor


(17 Nisan
571-12 Rebiulevvel)



Fil
Vak'ası, milâdî 571 senesinde meydana gelmiş, o sene de "Fil Yılı" adıyla
Araplar arasında bir çeşit tarih başlangıcı sayılmıştı. İşte bu hâdiseden 52 gün
sonra, Nisan ayının 17'nci, Rebîulevvel ayınım 12'nci Pazartesi gecesi sabah
olurken Mekke'de Haşim Oğulları mahallesinde, âlemlere rahmet olan iki cihan
güneşi, son peygamber Muhammed Mustafa Aleyhisselâm, tek bir inci gibi dünyaya
geldi. O sabah âlem başka bir âlem oldu, bütün cihan nur ile doldu, kâinat
muradına erdi.

Peygamberimiz Aleyhisselâmın doğduğu gece bir çok mucizeler meydana
geldi. Mübarek sırtının iki küreği arasında, kalbinin hizasında Peygamberlik
mührü vardı. Melekler validesini tebrike geldi. Kabe'deki ve civardaki putlar
yüzüstü yere serilmiş halde bulundu. Hükümdarların sarayları sarsıldı, direkleri
yıkıldı. Mecûsilerin bin seneden beri devamlı yanan ateşleri söndü, iran'da Sâve
Gölü kurudu, bin yıldır kurumuş olan Semâve vadisi sularla dolup taştı.
İnsanlar, büyük bir hâdisenin başladığını anladı. Çünkü bu mucizeler,
hükümdarların saltanatının yıkılışını, dünyadaki küfür ateşlerinin sönüşünü,
bâtıl dinlerin, sapık inançların kuvvetinin kuruyuşunu haber veriyordu.
Peygamberimizin
Yüce Soyu



Peygamberimiz
Aleyhisselâmın yüce soyu, İbrahim Aleyhisselâmın oğlu Hazreti İsmail'e dayanır.
Babası Kureyş'in Haşim Oğulları sülâlesinden Abdulmuttalib'in oğlu Hazreti
Abdullah'dır. Annesi ise, Zühre Oğulları'ndan Vehb'in kızı Hazreti Âmine'dir.
İkisi de Mekke'li olmakla birkaç göbek yukarıda soyları birleşir. Hazreti
Abdullah, Peygamberimiz daha ana rahminde iken, doğumundan iki ay evvel Suriye
seyahatinden dönerken Medine'de 25 yaşında vefat etmişti. Bu sebeple Efendimiz
doğuştan öksüz olarak doğdu.

Doğduğunda
Muhammed ve Ahmed isimleri, daha sonra Mahmud ve Mustafa isimleri verilen Fahri
Kâinat Efendimize, babasından miras olarak beş deve, bir sürü koyun, Ümmü Eymen
adında Habeşli bir cariye ve doğduğu kutlu bir ev kalmıştı.
Sütanneye
Verilmesi (M. 571)



Mekke'nin
havası yeni doğan çocuklara ağır geldiği ve onların daha güzel dil öğrenmeleri
için, civar yaylalardan gelen süt analarına verme âdeti vardı. Bu âdet üzere
Mekke'ye yine bir çok kadın gelmiş hepsi birer çocuk almışlardı. Bunların içinde
merkebinin çok kötürüm

olması sebebi ile Halime bir çocuk alamamıştı. Kendisine
Peygamberimiz Aleyhisselâm teklif edilince de, yetim olması sebebiyle pek kârlı
bir iş olmaz diye düşünmüş, fakat sonradan aldığına çok sevinmişti. Çünkü O'nun
gelmesiyle evinde malında bereket artmış, her şeylerine bolluk gelmişti. Hazreti
Halime ve kocası ondaki üstün vasıfları sezerek bir şey olmaması için üzerinde
titrie-mişlerdi.
Sütanne,
Annesine Teslim Ediyor (M.575)



Peygamberimiz
Aleyhisselâm beş yaşma basıncaya kadar, bu aile içerisinde kalmış, süt kardeşi
Şeyma ile beraber büyümüştür. Daha sonra Hazreti Halime getirip validesine
teslim etmiştir. Peygamberimiz Aleyhisselâm süt annesine karşı hayatı boyunca
hürmet ve ikramda bulunmuştur. Süt kızkardeşi Şeyma'ya karşı da nasıl vefakâr
davrandığı Huneyn savaşı sonunda görülmüştür..
Annesini
Kaybediyor ( M.577)



Peygamberimiz
Aleyhisselâm, süt anasından geldikten sonra iki sene annesi ile beraber kaldı.
Hazreti Âmine, oğlu ve kölesi ile beraber Medine'ye gidip Hazreti Abdullah'ın
kabrini ziyaret etmek istedi. Bu maksatla yola çıktılar, Medine'ye ulaştılar.
Ziyaretlerini yaptıktan sonra, geri dönerken Medine yakınlarındaki Ebvâ köyünde
hastalanan Hazreti âmine 21 yaşında vefat etti.
Dedesinin
Himayesinde (M.577)



Babasından
sonra, altı yaşında anasından da yetim kalan Peygamberimiz Aleyhisseİâm'ı kölesi
Ümmü Eymen Mekke'ye getirip dedesi Abdülmuttalib'e teslim etti.

Validesinin
vefatından sonra Peygamberimiz Aleyhisselâm, dedesi Abdulmuttalib'in yanında
kaldı. Hizmeti ile cariye Ümmü Eymen uğraştı.
Ebû Talibin
Yanında (M.579)



Peygamber
Efendimiz, İki sene geçip sekiz yaşına geldiği zaman, dedesi Kureyşin reisi
Abdülmuttalipde vefat etti. O vefat ederken oğulları içinde Ebû Talib'e,
yeğenine bakmak vazifesini verdi.

Amcası Ebû
Tâlib, ona baba yakınlığı gösterir ve diğer öz oğullarından daha iyi bakar, her
şeyden esirgerdi. Çünkü Peygamberimizin; evinin, malının bereketi olduğunu
görüyor, kendisindeki ileriye ait halleri seziyordu. Peygamberimiz Aleyhisselâm
bir müddet amcasının koyunlarını güderek, amcasına yardımcı olmuştur.
1. Şam
Seyahati (M.583)



Peygamberimiz
Aleyhisselâm 13 yaşına girdikleri zaman, ilk defa Mekke dışına seyahat etme
imkanını buldular. O devirlerde Kureyş kervanları ticaret için yazın Şam
tarafına, kışın da Yemen tarafına giderlerdi. Peygamberimizin amcaları da Kureyş
kabilesinin önde gelen kişileri olarak zaman zaman bu kaafilelere katılırlardı.
Efendimiz (A.S) de amcaları ile beraber başka ülkeleri görmeyi razu ediyor ve
bunu amcası Ebû Talib'e söylüyordu.

Ebû Tâlib,
yetim yeğenini yanından ayırmak istemiyor, O'nun başına bir şey gelir korkusuyla
ne bırakmakta, ne de götürmekte karar kılabiliyordu. Peygamberimiz
Aleyhisselâmın kendisiyle gelmek istemesi karşısında, Efendimiz (A.S) 13 yaşında
iken Suriye'ye giden Şam ticaret kervanına katıldılar. Kaafilenin yolu Şam
yakınındaki Busra kasabasına uğradı. Buradaki kilisede vazifeli, gelip geçen
yolcularla ilgilenen Bahira adındaki rahibin, kervanı takip eden bir bulut ve
kervanda gördüğü genç bir çocuk dikkatini çekti. Mukaddes kitaplarda okuyup,
vasıflarını gördüğü ve gelmesinin yaklaştığını sezdiği son peygambere ait
bildiklerini, bu genç çocukta gördü.

Rahib Bahira,
Fahri Kâinat Efendimize, Arapların en büyük putları Lat ve Uzza'nın adına yemin
vererek bazı şeyler sordu. O'nun bunlara yemin etmekten hoşlanmadığını gördü.
Nihayet Efendimizden rica ederek sırtını açtırdı ve O'nda gördüğü peygamberlik
mührünü edeple öptü. Sonra Ebû Talib'e yanındaki çocuğun geleceği hakkında
bildiklerinden anlatarak, Şam'a gitmemelerini istedi. Çünkü orada yahudilerin,
O'ndaki vasıfları görerek, hasedlerinden bir kötülük yapmalarından korkuyordu.
Ebû Tâlib de mallarını Busra'da satıp alacaklarını temin ederek oradan geri
döndü.
Yemen
Seyahati ( M.583)



Peygamberimiz
Aleyhisselâm 17 yaşında da, diğer amcaları Zübeyr ve Abbas'ın yanında Yemen
ticaret Kaafilesine katılarak bu ülkeye gidip geldi. Bu yolculukta da kendisinde
büyük haller görüldü. Araplar arasında şan ve şerefi iyice yükseldi.
Hılfülfudul
Cemiyeti ve Andlaşması (M. 591 )



Cahilliyet
devrinde Arap kabileleri arasında kan dâvaları, iç savaşlar eksik olmazdı.
Yalnız dört haram ay olan Receb, Zilkade, Zilhicce ve Muharrem'de savaşmak haram
kabul edilirdi. Eğer bu aylarda da, savaş yapılırsa, buna Ficar Savaşları adı
verilirdi.

Kureyşliler
ile Havazin kabilesi arasında çıkan ve dört yıl süren böyle bir Ficar Harbine,
Peygamberimiz Aleyhisselâm da 20 yaşında iken amcalarıyla beraber katılmıştır.
Kureyş'in haklı olduğu bu savaşta, Efendimiz (A.S) hiç kimsenin kanını dökmemiş,
bir ok bile atmamıştı. Ancak, düşmanı oklarını toplayıp amcalarına vermişti.

Peygamberimiz
Aleyhisselâm 20 yaşında iken, Mekke'de yerli ve yabancı herkesin can ve mal
emniyetinin korunması, asayişin sağlanması, adaletin işlemesi gibi hususlara
sahip çıkan "Hılfulfudul = Fadılların Yemini" adıyla anılan cemiyette bulunmuş,
amcalarıyla beraber kurucuları arasında yer almıştır.
2. Şam
Seyahati (M. 595)



Efendimiz,
amcalarının yanında ticaret hayatını öğrenmiş ve bu işle uğraşmaya başlamıştı.
Eskiden beri kavmi arasında akıl, zekâ, kabiliyet ve doğruluğu ile biliniyordu.
Bu sebeple herkese emniyet ve güven verdiği için kendisine "Emîn" lâkabı
verilmişti.

Kureyş'in
zengin kadınlarından, yüksek ahlâkı ve yardımseverliği ile tanınmış dul bir
hanım olan Hatice, bazı kimselere sermaye ve yardımda bulunarak ortak ticaret
yapardı. İlk kocasının ölümünden sonra, kendisi ile evlenmek isteyenler hayli
fazla olduğu halde, hiçbirini kabul etmemişti. Peygamberimiz Aleyhisselâmın
doğruluk ve dürüstlüğünü duymuş, kendisine sermaye vererek kölesi Meysere ile
beraber Şam'a büyük bir ticaret kervanı kaldırmıştı.

Peygamberimiz
Aleyhisselâm bu seyahatinde Şam'a varmadı. Rahib Bahira'nın ölümünden sonra
yerine geçen Rahib Nastura, O'ndaki alâmetleri sezerek bir zarar gelmemesi için,
mallarını Busra'da sattırdı. Üç ay süren bu yolculuktan çok büyük bir kârla
Mekke'ye dönen Peygamberimiz Aleyhisselâm, Hatice'nin dikkatini çekti. Çünkü
O'nun doğruluğu sayesinde, o zamana kadar görülmemiş bir kâr elde etmişti.
Hazreti
Hatice ile izdivacı (M.596)



Hatice, elde
ettiği büyük kazançlardan çok, Peygamberimizin doğruluğuna ve üstün vasıflarına
hayran kalmış, araya konulan vasıtalarla evlenmişlerdi. Nikâhları kıyıldığı
zaman Peygamberimiz Aleyhisselâm 25, Hatice validemiz ise 40 yaşında
bulunuyordu. Birbirinden memnun olarak 25 sene mes'ut bir hayat sürdüler,
çocuklarını büyüttüler, insanlara örnek oldular. Bu 25 senenin 15 yılı
Peygamberlikten önce, 10 yılı da Peygamberlik devrinde geçti. Peygamberimiz
Aleyhisselâm, kendisine yapılan bir çok tekliflere rağmen, Hazreti Hatice'nin
sağlığında başka bir kadın almadı. İbrahim isimli oğlundan başka bütün çocukları
Hazreti Hatice'den dünyaya geldi.
Hakem
Seşilmesi (M. 606)



Kureyşliler
bir ara, yağan yağmurlar ve çıkan yangınlardan hayli zarar görmüş olan Kabe'yi
yeniden yapmaya, tamir etmeye başlamışlardı. Peygamberimiz Aleyhisselâm da bu
çalışmaya katılmış, mübarek omuzlarında taşlar taşımıştı. Her iş bitip sıra
Hacer-i Es'ad'ın yerine konulmasına gelince, kabileler arasında andlaşmazlık
çıktı. Çünkü herkes bu mübarek taşı yerleştirme şerefini başkasına kaptırmak
istemiyordu.

Dört beş gün
devam eden çekişmeler sonunda, iş iyice alevlendi ve kabileler arasında savaş
çıkmasına kadar vardı. Mekke'nin kana bulanacağını gören ve endişeye kapılan
yaşlı bir Ku-reyşli bir fikir ortaya attı. Buna göre herkes bekleyecek , Harem-i
Şerife ilk girecek kişi hakem seçilecekti. Bu fikir herkes tarafından beğenildi.
Bir müddet sonra Fahri Kâinat Efendimizin çıkıp geldiğini gören insanlar, hep
birden sevindiler, rahatladılar. Çünkü O'na, doğru ve adaletli davranışından
dolayı "Emîn" lâkabını kendileri vermişlerdi.


Peygamberimiz Aleyhisselâm kendisinden beklenen şekilde, herkesi yatıştıracak
bir usûl buldu. MübareK hırkasını yaygı yaparak ortasına Hacer-i Es'ad'ı
yerleştirdi. Yaygının uçlarından, her kabilenin büyüklerine tutturdu. Böylece
hep beraber mukaddes taşı kaldırdılar, yerine getirdiler. Yerleştirileceği
sırada, Peygamberimiz Aleyhisselâm mübarek ellerine aldı ve yerine koydu.
Peygamberimizin 35 yaşında iken yaptığı bu hakemlik ile, büyük bir andlaşmazlık
çözüldü, kan dökülmesi önlenmiş oldu. O'nun bu güzel hareketi ile, Kureyşliler
kendisine daha çok hayranlık duydu, içlerindeki sevgi arttı, böylece itibarı
yükseldi.