Bedir Savaşı

Konu: Bedir Savaşı C.tesi Ocak 30, 2010 11:47 pm

Bedir SavaşıBedir Savaşı

Bedir
Savaşı, İslâm'ın gelişinin 15'inci, hicretin ikinci, miladın 624'üncü yılında
Medine'ye 80 millik mesafedeki Bedir köyünde meydana geldi. Kâfirlere karşı
korunmak ve Allahü Teâlâ'nın dinini yaymak için verilen savaş izninden sonra
yapılan ilk gazâ olan Bedir'in; tarihteki yeri çok büyük ve mühimdir.

Müslümanları
Medine'de de rahat bırakmayan, tehdit mektublarıyla şehirde huzuru bozan, yakın
yerlere kadar gelerek yağmacılıkla mal emniyetini sarsan Kureyş müşrikleri harbe
hazırlanıyorlardı. Bunun için Ebû Süfyan idaresinde büyük bir ticaret kervanını
Şam'a göndermişlerdi. Elde edilecek gelir ile silahlarını ve kuvvetlerini iyice
arttırmak istiyorlardı.

Peygamberimiz
Aleyhisselâm Ramazan ayı içerisinde, Kureyş kervanının halini anlamak ve
hazırlık olmak için sahabileriyle beraber Medineden çıktı. İslâm Ordusunda ilk
defa Medine'li ensâr da yer almıştı. Müslümanların bu hareketini haber alan Ebû
Süfyan, kervanının korunması için Mekke'ye haber saldı. Mekke'de koparılan
yaygara üzerine büyük bir kâfir ordusu yola çıkarıldı. Müminlerden önce gelerek
Bedir'de su başını tuttular.

Peygamberimiz
Aleyhisselâm bir savaş maksadıyla çıkmamıştı. Ancak Kureyşlilerin bu kötü
niyetleri karşısında sahabileriyle görüştü. Onların fikirlerini, düşüncelerini
öğrendi. Buraya kadar sokulmuş bulunan düşmana karşı konulmasında birleşildi.
Sahabiler Fahri Kâinat Efendimize sonuna kadar bağlılıklarını bildirdiler.

Ebû
Süfyan ticaret Kaafilesini sahilin kestirme yollarından geçirerek tehlikeli
bölgeden uzaklaştırmıştı. Kervanı kurtardığını Kureyşlilere de bildirmişti.
Ancak müslümanlarla savaşmak, onların birliğini dağıtmak için çoktan beri fırsat
arayan müşrikler geri dönmediler. Sayı ve silah üstünlüklerine güvenerek
müslümanları ortadan kaldırabileceklerini sandılar.
Tarafların
Kuvvetleri

Kureyşliler
saldırarak, müminler ise kendilerini koruyarak savaşa başlayacakları sırada
kuvvet dengesi birbirinden hayli farklıydı. Ebû Cehil'in kumandası altındaki
kâfirler, 100 atlı, 700 develi, geri kalanı yaya olmak üzere 950 kişiydi. Çoğu
zırhlı ve ağır silahlarla donatılmıştı.

Müminler
ise 3 atlı, 70 develi 313 yiğitti. Hayvanlara nöbetleşe biniyorlardı. Ancak
Peygamberimiz Aleyhisselâmın kızı olan, zevcesi Hazreti Rukayye'nin ağır
hastalığı sebebiyle Hazreti Osman gibi bir kaç sahabîye izin verilmişti.

Bedir'de,
şimdiye kadar kan ve başka anlaşmazlıklar için çarpışan Arap kavmi, ilk defa din
uğruna savaşıyordu. Bunun içindir ki, iki tarafın askerlerinden çoğu
birbirlerinin en yakınıydı. Müslümanların sancağını Hazreti Mus'ab, kâfirlerin
bayrağını kardeşi Ebû Aziz taşıyordu. Peygamberimiz Aleyhisselâmın amcalarından
Hazreti Hamza kendi yanında, diğer amcası Abbas düşman safındaydı. Yine
damadlarından Hazreti Ali yanında iken; diğeri, Hazreti Zeyneb'in kocası Ebû Âs
kâfirler arasındaydı. Hazreti Ebû Bekir'in oğullarından Hazreti Abdullah
yanında, Abdurrahman ise karşısında bulunuyordu. Diğerlerinin yakınları da
bunlar gibiydi.
Savaş
Başlıyor (M. 13 Mart 623 - H. 17 Ramazan 2)

Hazırlıklardan
sonra, iki ordu 17 Ramazan'a rastlayan Mîlâdî 13 Mart 624 Cuma günü sabahı karşı
karşıya geldi. Peygamberimiz Aleyhisselâm müminlerin orucunu bozdurdu. Gece
yağan yağmurla su ihtiyaçlarını da karşılamışlardı. Çünkü su kuyusu kâfirlerin
elinde bulunuyordu. Peygamberimiz Aleyhisselâm Allahü Teâlâ'ya dualarda
bulunuyor, yalvarıyor, müminlere müjdeler veriyordu. Müslümanların da
kendilerinden üç misli fazla düşman karşısında, maneviyatı artıyor, gayretleri
çoğalıyordu.

Hazreti
Abdullah b. Cahş seriyyesinde öldürülen Amr'ın kardeşi Âmir, bir ok atarak
Hazreti Ömer'in âzadlı kölesi Hazreti Mihca'yı şehîd etti. İslâm yolunda
savaşta, ilk düşen şehîd o oldu ve çarpışma da böylece başladı. İlk hücumu ve
öldürmeyi kâfirler yapmış, müminler de karşılık vermek zorunda kalmış
oluyorlardı. O zamanın âdetine göre, Kureyşliler ortaya üç kişi çıkardı.
Müminlerden de Hazreti Hamza, Hazreti Ali ve Hazreti Ubeyde karşılık verdiler ve
düşman kâfirleri yere serdiler. Artık savaş, iyice kızışmış, Kureyşliler korkunç
bir saldırıya geçmişti. Müminler iman kuvvetiyle karşı koydular ve büyük bir
azimle dayandılar. Sonunda Allahü Teâlâ'nın yardımına kavuştular.
Zafer
Müslümanların

Savaşın
sonunda kâfirler bozguna uğramış, galib gelenler Allah ve Rasûlüne inananların
olmuştu. Aralarında Ebû Cehil gibi büyük kâfirlerin de olduğu 70 Kureyşli öldü,
70 kişi de esir düştü. Canını kurtArapilenler de ölülerine, mallarına bakmadan
kaçtı. Müminler jse 14 şehîd verdi, bol ganimet aldı. Peygamberimiz Aleyhisselâm
esirlere hoş davranılmasını emretti. Kâfirlerin ölüsünü ise bir çukura
doldurttu. Haber Mekke'ye ulaşınca kimse inanamadı. Şehir halkı mateme büründü.
Savaşa gelmeyen ve yerine paralı asker gönderen Ebû Leheb, bir hafta sonra
kahrından öldü.

Müslümanlar
büyük ve mühim bir zafere kavuştu. Ancak Peygamberimiz Aleyhisselâmın kızı
Hazreti Rukayye'nin ölüm haberi gelmekle, sevinmeleri uzun sürmedi. Savaşta
alınan ganimetler eşit şekilde sahabîlere dağıtıldı. İzinli olanların hakkı da
verildi. Esirler ise kurtulup paraları ödettirilerek serbest bırakıldı. Kurtulma
parasını bulamayan kâfirlere ise mühim bir hak tanındı. Ensâr çocuklarından onar
kişiye okuma-yazma öğreterek kurtuldular. Bazıları ise hallerine göre
karşılıksız salıverildi. Esirler hakkındaki bu güzel davranış, çoklarının îman
etmesine yol açtı.
Zekât Ve Oruç
Farz Kılınıyor (M. 623- H.2)

Hicretin
ikinci senesinde mühim dinî hükümlerden bir kısmı daha emrolundu. Bunlar, oruç,
fıtır sadakası, zekât, kurban, Ramazan ve Kurban bayramları namazlarıdır.
Ramazan orucu, Bedir gazasından önce Şaban ayında farz kılındı. Ayrıca fıtır
sadakası da emrolundu. Ramazan ve Kurban bayramları namazları ve bu bayram
günlerindeki beş vakit namazdan sonra tekbir getirmek vâcib oldu. Zilhicce
ayında kurban kesmek vacip zekât da, farz kılındı.
Kaynuka
Yahudileriyle Savaş (M. 623- H.2)

Müslümanların
Bedir zaferini kazanarak kuvvetlenmesi, yahudilerin hoşuna gitmedi.
Kıskançlıkları iyice artarak huzursuzluk çıkardılar. Daha önce müminlerle
yaptıkları andlaşmayı da bozdular. Kendilerine güvendikleri ve Kureyşlilerden
üstün gördükleri için savaşa hazırlandılar. Bir yahudi kuyumcunun dükkanına
gelen bir mümine kadının hakarete uğraması ile iş alevlendi. Hakaret eden yahudi
ile mümine kadını korumaya gelen müslümanın öldürül mesiyle savaşa girilmiş
oldu.

Hemen
Kalelerine çekilen ve savaşa başlayan yahudiler, Peygamberimiz Aleyhisselâmın
sulh tekliflerini reddettiler. Bunun üzerine kale kuşatıldı. 15 gün kuşatma
altında kalan yahudilere, umdukları yardım gelmedi. Sonunda teslim olduklarını
açıkladılar. O zamanın savaş kanunlarına göre, teslim olanlar öldürülebilirdi.
Ancak münafıklardan araya girenler oldu. Peygamberimiz Aleyhisselâm fitnenin
büyümemesi için ricaları kabul etti. 700 kişilik Kaynuka Oğulları yahudileri
canlarını kurtarıp Suriye'ye sürgüne gittiler. Ele geçen ganimet askerlere
dağıtıldı. Topraklar da ihtiyaç sahibi müminlere verildi.