Sûrelerin İniş Sebepleri Hakkında 1

Konu: Sûrelerin İniş Sebepleri Hakkında 1 Paz Ocak 31, 2010 9:17 pm

Sûrelerin Nuzûl SebepleriSûrelerin İniş Sebepleri Hakkında

1-el-FÂTİHA

[size=9]Müddesir sûresinden sonra Mekke'de inmiştir. 7 (yedi) âyettir.
Kur'an'ın ilk sûresi olduğu için açış yapan, açan manasına "Fâtiha" denilmiştir.
Diğer adları şunlardır: Ana kitap manasına "Ümmü'l-Kitâp" dinin asıllarını
ihtiva eden manasına "el-Esâs", ana hatlarıyla İslâm'ı anlattığı için
"el-Vâfiye" ve "el-Seb'u'l-Mesânî", birçok esrarı taşıdığı için "el-Kenz".
Peygamberimiz "Fâtiha'yı okumayanın namazı olmaz" buyurmuştur. Onun için,
Fâtiha, namazların her rekâtında okunur. Manası itibariyle Fâtiha, en büyük dua
ve münâcâttır. Kulluğun yalnız Allah'a yapılacağı, desteğin yalnızca Allah'tan
geldiği, doğru yola varmanın da doğru yoldan sapmanın da Allah'ın iradesine
dayandığı, çünkü hayrı da şerri de yaratanın Allah olduğu hususları bu sûrede
ifadesini bulmuştur. Kur'an, insanlığa doğru yolu göstermek için indirilmiştir.
Kur'an'ın ihtiva ettiği esaslar ana hatları ile Fâtiha'da vardır. Zira
Fâtiha'da, övgüye, ta'zime ve ibadete lâyık bir tek Allah'ın varlığı, O'nun
hakimiyeti, O'ndan başka dayanılacak bir güç bulunmadığı anlatılır ve doğru yola
gitme, iyi insan olma dileğinde bulunulur. [/size]

2-el-BAKARA

Medine'de inmiştir. 286 (ikiyüzseksenaltı) âyettir. Kur'an'ın en uzun
sûresidir. Adını, 67-71. âyetlerde yahudilere kesmeleri emredilen sığırdan alır.
Yalnız 281. âyeti Veda Haccında Mekke'de inmiştir. İnanca, ahlâka ve hayat
nizamına dair hükümlerin önemli bir kısmı bu sûrede yer almıştır.

3-ÂL-İ İMRÂN

Medine'de nâzil olmuştur. 200 (İki yüz) âyettir. 34-37. âyetlerde Hz.
Meryem'in babasının mensup olduğu İmrân ailesinden söz edildiği için sûre bu adı
almıştır.

4-en-NİSÂ

Hicretten sonra Medine'de nâzil olmuştur, 176 (yüzyetmişaltı) âyettir.
"Nisâ" kadınlar demektir. Bu sûrede daha çok kadından, cemiyet içinde kadınların
hukukî ve içtimaî yer ve değerlerinden bahsedildiği için adına "Nisâ"
denmiştir.

5-el-MÂİDE

Üçüncü âyetin dışında sûrenin bütünü Medine'de, hicrî altıncı yılda
nâzil olmuştur. 120 (yüzyirmi) âyettir. Buhârî ve Müslim'de, Hz. Ömer'den
rivayet edildiğine göre "Bugün size dininizi ikmal ettim..." ifadesinin yer
aldığı âyet Mekke'de, vedâ haccında, cuma günü, Arafe akşamı nâzil olmuştur.
"Mâide" sofra demektir. 112 ve 114. âyetlerde, Hz. İsa zamanında, gökten
indirilmesi istenen bir sofradan bahsedildiği için sûreye bu isim verilmiştir.
Bundan önceki sûrede dinî zümreler içinden münafıklar ağırlıkla söz konusu
edilmişti. Bu sûrede ise yine münafıklardan bahsedilmekle beraber ağırlık ehl-i
kitapta ve özellikle hristiyanlardadır. Bunun dışında sûrede hac farizası,
abdest, gusül, teyemmüm ile ilgili bazı bilgiler, içki ve kumar yasağı, ahitlere
ve söze bağlılık, içtimaî ve ahlâkî münasebetler, haram ve helâl yiyecekler gibi
bilgi ve hükümlere temas edilmiºtir.

6-el-EN'ÂM

En'âm sûresi, 165 (yüzaltmışbeş) âyettir. 91, 92, 93 ve 151, 152, 153.
âyetler Medine'de, diğerleri Mekke'de inmiştir. Sûrenin bazı âyetlerinde
Arapların, kurban edilen hayvanlarla ilgili birtakım gelenekleri kınandığı için
sûreye En'âm sûresi denmiştir. En'âm; koyun, keçi, deve, sığır ve manda
cinslerini bir arada ifade eden bir kelimedir.

7-el-A'RÂF

A'râf sûresi Mekke'de inmiş olup, 206 (ikiyüzaltı) âyettir. 46. ve 48.
âyetlerde A'râf'ta yani cennet ve cehennem ehli arasındaki yüksek bir yerde
bulunan insanlardan söz edildiği için sûreye bu ad verilmiştir.

8-el-ENFÂL

Enfâl sûresi, 75 (yetmişbeş) âyettir. 30 ilâ 36. âyetler Mekke'de,
diğerleri Medine'de inmiştir. Enfâl, ziyade manasına gelen "nefl" kelimesinin
çoğuludur. İslâm dinini savunmak için yapılan savaşlarda elde edilen sevaba ek
olarak alınan ganimet malına da "nefl" denilmiştir. Sûrenin birinci âyetinde
savaştan elde edilen ganimetlerin Allah ve Resûlüne ait olduğu ifade edildiği
için sûreye bu ad verilmiştir.

9-et-TEVBE

Tevbe sûresi, 129 (yüzyirmidokuz) âyettir. 128 ve 129. âyetler Mekke'de,
diğerleri Medine'de inmiştir. 104. âyet tevbe ile ilgili olduğu için sûreye bu
isim verilmiştir. Sûrenin bundan başka birçok ismi olup en meşhuru Berâe'dir. Bu
sûrenin Enfâl sûresi'nin devamı veya başlı başına bir sûre olup olmadığı
hakkında ihtilâf olduğu için başında Besmele yazılmamıştır. Hicretin dokuzuncu
yılında Hz. Ebu Bekir, hac emîri olarak tayin edilmiş ve müslümanlar hacca
gönderilmişti. Bu sûre inince Resûlullah (s. a.) Allah'ın emirlerini hacdaki
insanlara tebliğ etmesi için Hz. Ali'yi görevlendirdi. Hz. Ali hac kafilesine
ulaştığında Hz. Ebu Bekir, "Amir olarak mı geldin, yoksa memur olarak mı?" diye
sordu; Hz. Ali, sadece sûreyi Mekke'de hacılara tebliğ ile me'mûr olduğunu
bildirdi. Hz. Ali bayramın birinci günü Akabe Cemresi yanında ayağa kalkarak
kendisinin Peygamber tarafından gönderilmiş bir elçi olduğunu bildirdi ve bir
hutbe okudu, sonra da bu sûrenin başından 30 veya 40 âyet okuyarak dedi ki:
"Dört şeyi tebliğe memurum: 1. Bu yıldan sonra Kâbe'ye hiçbir müşrik
yaklaşmayacak, 2. Hiç kimse çıplak olarak Kâbe'yi ziyâret etmeyecek, 3. Müminden
başkası cennete girmeyecek, 4. Müşrik kabileler tarafından bozulmamış
antlaşmalar, antlaşma süresinin sonuna kadar yürürlükte kalacak."

10-YÛNUS

Yunus sûresi, 109 (yüzdokuz) âyet olup 40, 94, 95 ve 96. âyetler
Medine'de, diğerleri Mekke'de inmiştir. 98. âyette Hz. Yunus'un kavminden
bahsedildiği için sûreye bu ad verilmiştir. Mekke halkı, kendi içlerinden bir
adamın peygamber olabileceğine inanamıyorlar ve: "Allah, Ebû Tâlib'in yetimi
Muhammed'den başka bir peygamber bulamadı mı?" diyorlardı. Hiç olmazsa hatırı
sayılır, zengin ve makam sahibi birisinin peygamber olmasını daha uygun
görüyorlardı. İşte bunun üzerine bu sûre inmiştir.

11-HÛD

Hûd sûresi, 123 (yüzyirmiüç) âyet olup 12, 17 ve 114. âyetler Medine'de,
diğerleri Mekke'de inmiştir. 50 - 60. âyetlerde Arabistan halkına gönderilmiş
peygamberlerden biri olan Hûd (a. s.)'ın hayatından bahsedildiği için sûreye bu
isim verilmiştir. Yunus sûresinden sonra inmiş olup onun devamı niteliğindedir.
İtikada ait esasları, Kur'an'ın mucize oluşunu, ahiretle ilgili meseleleri,
sevap ve cezayı ve Hz. Hûd'dan başka Nuh, Salih, İbrahim, Lût, Şuayb ve Musa (a.
s.) gibi peygamberlerin kıssalarını ihtiva etmektedir.

12-YÛSUF

Yusuf suresi, 111 (yüzonbir) âyet olup 1,2 ve 3. âyetler Medine'de,
diğerleri Mekke'de inmiştir. Sûrenin başından sonuna kadar Yusuf Peygamber'den
bahsedildiği için bu adı almıştır.

13-er-RA'D

Ra'd Sûresi, 43 (kırküç) âyet olup Mekke'de mi, Medine'de mi indiği
hakkında ihtilaf vardır. Sûrenin muhtevası göz önüne alınırsa Mekke'de indiğini
söyleyenlerin görüşü biraz daha ağırlık kazanır. Sûrenin onüçüncü âyetinde gök
gürültüsü manasına gelen "er-Ra'd" kelimesi zikredildiği için sûreye bu ad
verilmiştir.

14-İBRÂHİM

İbrahim sûresi, 52 (elliiki) âyet olup 28 ve 29. âyetler Medine'de,
diğerleri Mekke'de inmiştir. 35-41. âyetler Hz. İbrahim'in duasını ihtiva ettiği
için sûreye bu ad verilmiştir.

15-el-HİCR

Hicr sûresi, 99 (doksandokuz) âyet olup 87'si Medine'de, diğerleri
Mekke'de inmiştir. Hicr, bir yer adıdır. 80-84. âyetlerde Hicr'den bahsedildiği
için sûreye bu ad verilmiştir.

16-en-NAHL

Nahl sûresi 128 (yüzyirmisekiz) âyet olup, son üç âyeti Medine'de,
diğerleri Mekke'de inmiştir. 68. âyette bal arısından söz edildiği için sûreye
bu ad verilmiştir.

17-el-İSRÂ

Mekke'de nâzil olmuştur. Ancak 26, 32, 33 ve 57. âyetlerle 73 ilâ 80.
âyetlerin Medine'de indiği rivayet edilmektedir. 111 (yüzonbir) âyettir. "İsrâ"
kelimesi, geceleyin yürümek manasına gelir. Hz. Peygamber'in Mi'rac mucizesinin
Mekke'den Kudüs'e kadar olan kısmı bu sûrede anlatıldığından, sûre "İsrâ" adını
almıştır.

18-el-KEHF

Kehf sûresi 110 (yüzon) âyettir. Mekke'de nâzil olmuştur. Ancak, 28.
âyetin Medine'de nâzil olduğu rivayeti de vardır. Sûre bu adı, içinde söz konusu
edilen ve "mağara arkadaşları" demek olan "Ashâb-ı Kehf"den almıştır.

19-MERYEM

Meryem sûresi, 98 (doksansekiz) âyet olup Mekke'de nâzil olmuştur. Bazı
tefsircilere göre 58. âyet, bazılarına göre de 71. âyet Medine'de nâzil
olmuştur. Bu sûre, diğer bahisler yanında, özellikle Hz. Meryem'den ve onun Hz.
İsa'yı dünyaya getirmesinden bahsetmesi sebebiyle "Meryem sûresi" adını
almıştır.

20-TÂ-HÂ

135 (yüzotuzbeş) âyet olup Mekke'de nâzil olmuştur. Sûre, ismini,
başındaki Tâ-Hâ harflerinden almıştır. Hz. Ömer'in bu sûre vesilesiyle müslüman
oluşu, İslâm tarihinin önemli bir hatıra sayfasıdır. Olay, kısaca şöyledir:
İslâm'ın yaman bir düşmanı olan Hattâb oğlu Ömer, Resûlullah'ı öldürme
vazifesini üstlenmiş ve bu iş için yola çıkmıştı. Ancak, yolda kız kardeşi
Fatıma ile eniştesi Saîd'in müslüman olduğunu öğrenince, önce onların işini
bitirmeye karar verdi. Tâ-Hâ sûresini okumakta olan karı-koca, Ömer'in geldiğini
görünce Kur'an sayfalarını sakladılarsa da, Ömer onları duymuştu. Okuduklarını
görmek istediğini söyledi. İnkâr etmeleri üzerine Saîd'e saldırdı. Kendisine
mâni olmak isteyen Fatıma'yı tokatladı. Yüzlerinden kanlar akan Fatıma, cesarete
gelerek müslüman olduklarını açıkça söyledi. Kardeşinin haline acıyan Ömer, bu
sefer yumuşak bir sesle okuduklarını tekrar istedi. Tâ-Hâ sûresinin yazılı
bulunduğu sayfaları okuyunca, Kur'an'ın mucizeli tesirinden nasibini alarak
Resûlullah'ın huzuruna gitti ve müslüman oldu.

21-el-ENBİYÂ

Enbiyâ sûresi, 112 (yüzoniki) âyettir ve Mekke'de nâzil olmuştur. Başka
konular yanında bilhassa bazı peygamberler ve onların kavimleriyle olan
münasebetlerinden bahsettiği için Enbiyâ (Peygamberler) sûresi adını
almıştır.

22-el-HACC

Sûre 78 (yetmişsekiz) âyettir. Müfessirlerin çoğunluğuna göre 19.
âyetten itibaren 6 âyet Medine'de, diğerleri Mekke'de nâzil olmuştur. Bu sûrede,
hac farizasının daha önce Hz. İbrahim tarafından başlatıldığından ve Hz.
Muhammed (s. a.) tarafından da devam ettirildiğinden bahsedildiği için sûreye
"Hac sûresi" denilmiştir.

23-el-MÜ'MİNÛN

118 (yüzonsekiz) âyet olup Mekke'de nâzil olmuştur. Özellikle ilk
âyetlerinde kurtuluşa eren müminlerin ibadetlerinden, ahlâki yaşayışlarından ve
nâil olacakları uhrevî nimetlerden bahsedildiği için sûre "el-Mü'minûn" adını
almıştır. Nitekim Abdullah b. Abbas'tan rivayet edilen bir hadiste Hz. Peygamber
(s. a.), bu âyetlerin inzâlini müteakip, "Bana on âyet indi ki, durumu bunlara
uyan cennete gidecektir" buyurdu ve bu sûrenin ilk on âyetini okudu.

24-en-NÛR

64 (altmışdört) âyetten ibaret olan sûrenin tamamı Medine'de nâzil
olmuştur. "Nûr âyeti" diye bilinen 35. âyette Allah'ın, gökleri ve yeri
aydınlatan nûrundan bahsedildiği için "Nûr sûresi" adını almıştır.

25-el-FURKAN

Bu sûre Mekke'de nâzil olmuştur, sadece üç âyetinin (68, 69, 70)
Medine'de nâzil olduğu hakkında bir rivayet vardır. 77 (yetmişyedi) âyettir.
Sûre, adını ilk âyetinde geçen "el-furkan" kelimesinden alır. "Furkan", hakkı
bâtıldan ayırdeden demektir ve Kur'an-ı Kerim'in isimlerindendir.

26-eş-ŞUARÂ

Mekke'de nâzil olan bu sûre, 227 (ikiyüzyirmiyedi) âyettir. 224, 225,
226, 227. âyetleri (dört âyet), Medine'de nâzil olmuştur. "Şuarâ", şairler
demektir; 224. âyetinde şairlerden sözedildiği için, sûre bu ismi almıştır.
Muhaliflerin Kur'an'a karşı ileri sürdükleri iddialarından biri de, onun bir
şair tarafından meydana getirilmiş olduğu idi. İşte Kur'an, Hz. Peygamber'in
irşadı ile daha önceki peygamberlerin irşadlarının özde birleştiğini ve
Kur'an'ın bir şair eseri olmadığını isbat ederek, bu iddiayı çürütmekte ve
reddetmektedir.

27-en-NEML

Bu sûre, Mekke'de nâzil olmuştur. 93 (doksanüç) âyettir. "Neml" karınca
demektir. 18. âyetinde, Süleyman aleyhisselâmın ordusuna yol veren karıncalardan
söz edildiği için sûre bu ismi almıştır.

28-el-KASAS

Bu sûre Mekke'de nâzil olmuştur. 85. âyetinin hicret esnasında Mekke ile
Medine arasında, 52 ilâ 55. âyetlerinin ise Medine'de nâzil olduğu rivayet
edilmiştir. 88 (seksensekiz) âyettir. "Kasas", olaylar, hikâyeler demektir.
İsmini 25. âyetinden almıştır. Sûrenin başlıca konularını, Hz. Musa'nın
çocukluğundan itibaren hayatı, mücadeleleri; tevhid ehlinnin zaferi ve dünya
servetine güvenilmemesi teºkil etmektedir.

29-el-ANKEBÛT

Mekke'de nâzil olan bu sûre 69 (altmışdokuz) âyettir. "Ankebût", örümcek
demektir. 41. âyetinde kâfirlerin işleri örümcek ağına benzetildiği için sûre bu
ismi almıştır.

30-er-RÛM

17. âyeti hariç, sûrenin tamamı Mekke'de nâzil olmuştur. 60 (altmış)
âyettir. İranlılarla yapılan savaşta yenilmiş olan Rumların (Bizanslıların)
tekrar galip gelecekleri anlatıldığından, sûreye bu isim verilmiştir.

31-LOKMAN

Mekke'de nâzil olmuºtur. 27, 28 ve 29. âyetlerinin Medine'de nâzil
olduğu da rivayet edilmiştir. 34 (otuzdört) âyettir. Hz. Lokman'ın kıssasını
anlattığı için bu adı almıştır.

32-es-SECDE

Adını 15. âyette geçen kelimeden alan bu sûre Mekke'de nâzil olmuştur.
18, 19 ve 20. âyetlerinin Medine'de nâzil olduğu da rivayet edilmiºtir. 30
(otuz) âyettir.

33-el-AHZÂB

Medine'de nâzil olmuştur. 73 (yetmişüç) âyettir. "Ahzâb", "hizb"in
çoğuludur. Topluluk, gurup, bölük, parti gibi manalara gelir. Her gün mutad
olarak devam edilen dua demetine, Kur'an cüzünün dörtte birine de hizip denir.
Bu sûrede, müslümanlara karşı savaşmak üzere birleşen Arap kabilelerinden
bahsedildiği için, bu isim verilmiştir. (Rivayete göre, bir takım ileri gelen
müşrikler "Uhud" savaşından sonra Medine'ye gelmişler, münafıkların lideri
Abdullah b. Übeyy'in evine misafir olmuşlardı. Hz. Peygamber bunlara, kendisiyle
görüşmek üzere emân vermişti. Bu görüşme esnasında Resûlullah'a: Sen bizim
taptıklarımızı diline dolamaktan vazgeç, "onlar menfaat sağlayabilir, şefâat
edebilir" de, biz de seni Rabbinle başbaşa bırakalım, dediler. Orada bulunan
müslümanların canları sıkıldı, onları öldürmek istediler. Bunun üzerine,
verilmiş olan emânın bozulması konusunda Allah'tan korkmalarını ve kâfirler ile
münafıkların sözlerine boyun eğmemelerini, Resûlullah'ın şahsında müminlerden
isteyen 1. âyet nâzil oldu.

34-SEBE'

Mekke'de nâzil olmuştur. 54 (ellidört) âyettir. Yalnız 6. âyeti
Medine'de inmiştir. Sûre adını, Yemen'de bir bölge veya kabile ismi olan Sebe'
kelimesinin geçtiği 15. âyetten alır.

35-FÂTIR

Mekke'de nâzil olmuştur, 45 (kırkbeş) âyettir.

36-YÂSÎN

Sûre, ismini iki harften ibaret olan ilk âyetten almıştır. Mekke'de
inmiştir. 83 (seksenüç) âyettir. Sûreye isim olarak verilen "yâsîn"in,
genellikle "Ey insan!" manasına geldiği kabul edilir. Bununla kasdedilen, Hz.
Peygamber'dir. Yâsîn sûresi Kur'an'ın kalbi kabul edilmiş ve müslümanlar
arasında ayrı bir önem kazanmıştır. Fazileti hakkında hadisler vardır.

37-es-SÂFFÂT

Adını, saf tutmuş meleklere işaret eden ilk âyetten alan ve kâinattaki
güçlerden söz eden bu sûre, Mekke'de inmiştir. 182 (yüzsekseniki) âyettir. İlk
üç âyette, saf tutmuş meleklere, bulutları sevk ve idare eden güce, zikri yapan
dile yahut insana yemin edilerek Allah'ın bir olduğu gerçeği ortaya
konmuştur.

38-SÂD

Kamer sûresinden sonra Mekke'de inmiştir 88 (seksensekiz) âyettir.
İsmini birinci âyette yer alan Sâd harfinden alır.

39-ez-ZÜMER

Mekke'de nâzil olmuştur. 75 (yetmişbeş) âyettir. Yalnız 53 - 55. âyetler
Medine'de inmiştir. Adını, 71 ve 73. âyetlerde geçen mümin ve kâfirlerin
oluşturduğu topluluklar anlamına gelen "zümer" kelimesinden almıştır.

40-el-MÜ'MİN

Aynı zamanda Gâfir adını da taşıyan bu sûre, 85 (seksenbeş) âyettir. 56
ve 57. âyetleri Medine'de inmiştir. Adını, Firavun ailesinden inanan bir kişinin
vasıflarının sayıldığı 28 - 45. âyetlerden alır.

41-FUSSILET

Adını, 3. âyette geçen "fussılet" kelimesinden almıştır. Secde, Hâ, Mîm
ve Mesâbih adları ile de anılan bu sûre, Mekke'de inmiştir. 54 (ellidört)
âyettir.

42-eş-ŞÛRÂ

Mekke'de nâzil olan bu sûre 53 (elliüç) âyettir. Yalnız 23 - 26.
âyetleri Medine'de inmiştir. Adını 38. âyette geçen ve müslümanların, işlerini
aralarında danışma ile yapmalarının gereğini bildiren Şurâ kelimesinden
almıştır.

43-ez-ZUHRUF

Zuhruf, altın ve mücevher anlamına gelir. Sûrede bunlardan söz edildiği
ve Allah'ın insana sahip olduğu altın ve mücevherle değil, inanç ve
davranışlarına göre değer verdiği anlatıldığı için sûre bu adla anılmıştır.
Mekke'de inmiºtir ve 89 (seksendokuz) âyettir.

44-ed-DUHÂN

Mekke'de inen bu sûre 59 (ellidokuz) âyettir. Adını, onuncu âyette geçen
ve duman manasına gelen "duhan" kelimesinden almıştır.

45-el-CÂSİYE

Mekke'de inmiştir. 37 (otuzyedi) âyettir. Adını, 28. âyette geçen ve
kıyamette diz üstü çökenleri anlatan "câsiye"den almıştır. Bu sûreye şerîat ve
dehr sûresi de denilmiºtir.

46-el-AHKAF

Âd kavminin yaşadığı bölgede rüzgârlar, "ahkaf" denen kum tepeleri
meydana getiriyordu. İçinde bu kavmin yaşadığı bölge ve kum yığınlarından söz
edildiğinden sûre Ahkaf adını almıştır; Mekke'de inmiştir; 35 (otuzbeş)
âyettir.

47-MUHAMMED

Adını Peygamberimizin isminden alan bu sûreye aynı zamanda Kıtâl sûresi
de denmiştir. Medine'de inmiştir, 38 (otuzsekiz) âyettir.

48-el-FETİH

İçinde İslâm'ın elde edeceği fetih, başarı ve zaferden bahsedildiği için
Fetih adını alan bu sûre, hicretin altıncı yılında Hudeybiye antlaşması
dönüşünde Mekke ile Medine arasında inmiş ve Medine'de inen sûrelerden
sayılmıştır; 29 (yirmidokuz) âyettir.

49-el-HUCURÂT

Bu sûrede müminlere bazı görgü kuralları, Peygamber'e ve birbirlerine
karşı nasıl davranacakları öğretilmektedir. Medine'de inmiştir. 18 (onsekiz)
âyettir. Adını, dördüncü âyetteki "odalar" anlamına gelen "hucurât" kelimesinden
alır.

50-KAF

Mekke'de inmiştir. 45 (kırkbeş) âyettir. "Kaf" harfi ile başladığı için
bu adı almıştır.

51-ez-ZÂRİYÂT

Mekke'de inmiştir. 60 (altmış) âyettir. İlk âyette geçen ve "rüzgârlar"
anlamına gelen "zâriyât" kelimesi, sûrenin adı olmuştur.

52-et-TÛR

Mekke'de inmiştir. 49 (kırkdokuz) âyettir. Adını, birinci âyette geçen
ve üzerinde Hz. Musa'ya Tevrat'ın indiği, böylece onun ilâhi hitaba mazhar
olduğu Tûr dağından almıştır.

53-en-NECM

Mekke'de inmiştir. 62 (altmışiki) âyettir. Yalnız 32. âyeti Medine'de
nâzil olmuştur.

54-el-KAMER

Ayın yarılması mucizesi bu sûrede anlatılır. Onun için bu adı almıştır.
Mekke'de inmiºtir, 55 (ellibeº) âyettir.

55-er-RAHMÂN

Mekke'de inmiştir. 78 (yetmişsekiz) âyettir. İlk kelime olan "er-rahmân"
sûreye ad olmuştur. Bu sûrede Allah'ın nimetleri sayılır. Bunlar sayılırken
bütün şuurlu varlıklara hitaben "O halde Rabbinizin nimetlerinden hangisini
yalanlıyorsunuz?" anlamına gelen ayet sık sık tekrar edilir.

56-el-VÂKIA

Mekke'de inmiştir: 96 (doksanaltı) âyettir. Adını ilk âyetinde geçen ve
kıyamet olayını ifade eden "vâkıa" kelimesinden almıştır.

» Sûrelerin İniş Sebepleri Hakkında 2
» Site Hakkında