İBRÂHİM ALEYHİSSELÂM

Konu: İBRÂHİM ALEYHİSSELÂM Paz Ocak 31, 2010 8:48 pm

IBRÂHIM ALEYHISSELÂM

Urfa'da Nemrut ateşe attırdı. Fakat yanmadı.

İBRÂHİM
ALEYHİSSELÂM

Kur'ân-ı kerîm'de ismi bildirilen
peygamberlerden,ülülazm adı verilen altı peygamberden biri olup,Keldânî kavmine
gönderilmiştir.Peygambber efendimiz Muhammed aleyhisselâmdan sonra
peygamberlerin ve insanların en üstünüdür.Allahü teâlâ ona Halîlim (dostum)
buyurduğu için Halîlullah veya Halîlürrâhmân olarak bilinir.Babası mümin olan
Târûh olup,annesi Emine'dir.İbrâhim aleyhisselâm,peygamber efendimizin
dedelerindendir.Çünkü,ilk oğlu İsmâil aleyhisselâm Arapların,ikinci oğlu İshâk
aleyhisselâm da İsrâiloğullarının ceddi yâni dedesidir.Keldâni memleketi olan
Bâbil'in doğu tarafında ve Dicle ile Fırat nehirleri arasındaki bölgede
doğdu.Yüz yetmiş beş yaşındayken Kudüs'te vefât etti.

İbrâhim
aleyhisselâma annesi Emîle veya Ûşâ hâmileyken,babası Târûh vefât
etti.Annesi,amcası olan Âzer ile evlendi.

Âzer üvey babası ve amcası olup
putperestti.Geçimini put yapıp satarak temin ederdi
Tefsir âlimleri,En'âm
sûresinin Âzer'in ismi geçen 14.âyetini tefsir ederken,Âzer'in hazret-i
İbrâhim'in amcası ve üvey babası olduğunu açıkça
belirtmişlerdir.Zîrâ,Peygamberimizin baba ve dedeleri Âdem aleyhisselâmdan beri
hep mümindi.Kur'ân-ı kerîm'de meâlen;" Sen,yani senin nûrun,hep secde edenlerden
dolaştırılıp,sana ulaşmıştır." (Şu'arâ sûresi:219) buyrulmaktadır.Ehl-i sünnet
âlimleri bu âyet-i kerîmeyi tefsir ederken,Peygamberimizin bütün ana ve
babalarının,mümin olduğunu anlamışlardır.Abdullah ibni Abbâs'ın bildirdiği
hadîs-i şerîfte de: "Benim dedelerimin hiçbiri zinâ yapmadı.Allahü teâlâ,beni
temiz babalardan,temiz analardan getirdi.Dedelerimin iki oğlu olsaydı,ben
bunların en hayırlısında,en iyisinde bulunurdum."buyuruldu.

Âyet-i kerîme
ve hadîs-i şerîflerden anlaşıldığı ve binlerce İslâm kitâbında yazıldığı üzere
Peygamber efendimizin anaları ve babaları arasında bulunmakla şereflenen
bahtiyarların hepsi,zamanlarının ve memleketlerinin en asîl,en şerefli,en güzel
ve en temiz kimseleriydi.Hepsi de aziz ve muhteremdiler.İbrâhim aleyhisselâmın
babası Târûh da böylece mümin,yani inanmıştı.Kötü ahlâktan,âdî ve çirkin
sıfatlardan uzaktı.

Nûh aleyhisselâmdan çok sonra Bâbil'de hüküm
süren,yıldızlara ve putlara tapan Keldâni kavminin o devirdeki kralı olan
Nemrûd,insanları kendine ve putlara taptırıyordu.Bir gece gördüğü
rüyâyı,mineccimler;"Doğacak bir erkek çocuğun yeni bir din getireceği ve onun
saltanatını yıkacağı." şeklinde tâbir edince,Nemrûd yeni doğan erkek çocukların
öldürülmelerini ve hâmile kadınların hapsedilmelerini emretti.O sırada hazret-i
İbrâhim'e hâmile olan annesi,amcası Âzer'le evliydi.Görünüşte hâmileliği belli
olmadığı için fark edemediler,kocasına da;"Çocuk doğunca oğlan olursa,kendi
elinle Nemrûd'a teslim eder mükâfât alırsın"dedi.Annesi zamanı gelince de şehir
dışında bir mağarada doğum yaptı ve Âzer'e çocuğun doğup öldüğünü söyledi.Oğlunu
mağarada gizledi ve orada büyüttü.Yanına gittiğinde onu parmağını emerken bulur
ve doymuş görürdü.Parmaklarından süt ve bal gelirdi.Allahü teâlâ Cebrâil
aleyhisselâmı göndererek bu gıdâları Cennet'ten parmaklarına
akıtırdı.

İbrâhim aleyhisselâm büyüyüp,mağaradan
çıkınca,güneşe,aya,yıldızlara ve kâinâta bakarak bunları yaratanın eşi ve
benzeri olmayan bir yaratıcının olduğunu anladı.Keldâni kavmine
gelerek,taptıkları putların ve yıldızların ilâh olmadığını,anlayabilecekleri
açık delillerle anlattı.Bâbil halkı çocuk yaşta olan ve putlarına karşı çıkan
hazret-i İbrâhim'i üvey babası Âzer'e şikâyet ettiler.Âzer,İbrâhim aleyhisselâmı
azarlayarak bu işten vazgeçmesini istediyse de İbrâhim aleyhisselâm onun
sözlerine hiç aldırmayıp;"Benden delil isteyin göstereyim.Bana hidâyet
veren,doğru yolu gösteren Allahü teâlâ beni sizden ayırdı.Sizin içinde
bulunduğunuz sapıklığa düşürmedi.Sizi ve putlarınızı sevmiyorum." dedi.Putlara
tapmanın mânâsız olduğunu Âzer'e de söyledi.Âzer hiddetlenip İbrâhim
aleyhisselâmın yanından uzaklaşmasını istedi.

Genç yaştayken Keldânî
kavmine peygamber olarak gönderilen ve kendisine on sayfa (forma) kitap verilen
İbrâhim aleyhisselâm,Allahü teâlânın emriyle büyük-küçük herkesi Allahü teâlâya
îmân etmeye çağırdı.İnsanlara topluca ve açık bir tebliğde bulunmayı,putların
mânâsız ve âcizliğini,onlara tapmanın sapıklık olduğunu gâyet açık bir şekilde
göstermek istedi.O zaman Keldânî kavmi,bir gün bayram yapmak üzere bir yere
toplandı.Onlar gittiği zaman İbrâhim aleyhisselâmın üvey babası ve puthânenin
bekçisi olan Âzer onu da bayram yerine gitmeye zorladı.İbrâhim aleyhisselâm
hasta olduğunu söyleyerek gitmedi.İnsanlar bayram yerinde toplandıkları
zaman,yetmiş kadar putun bulunduğu puthâneye girdi.Getirdiği bir balta ile bütün
putları kırıp.parça parça etti.Sadece en iri putu kırmadı ve baltayı bunun
boynuna asarak,oradan uzaklaştı. Keldânî kavmi bayramdan dönünce,puthâneye
girip,putların kırılıp parça parça edildiğini görüp,şaşırdılar.Bunu kim
yaptı,diye bağırmaya başladılar.Bu işi,İbrâhim yapmıştır,diyerek onu yakalayıp
halkın önünde sorguladılar." Ey İbrâhim! Putlarımızı sen mi kırdın?"
deyince,İbrâhim aleyhisselâm,bu işi olsa olsa;" Ben varken bu küçük putlara
niçin tapıyorlar!" diyen şu iri put yapmıştır,demiştir. "Siz ona sorunuz."
deyince,putperestler;" Putlar konuşmaz ki,sen bize ona sor diyorsun!"
dediler.Bunun üzerine İbrâhim aleyhisselâm;"O hâlde daha kendilerini kırılmaktan
kurtaramayan,size hiçbir faydası olmayan bu putlara ilâh diyerek niçin
tapıyorsunuz?Hâlâ akıllanmayacak mısınız?Size ve bu taptığınız putlara yazıklar
olsun!" dedi.Putlarını İbrâhim aleyhisselâmın kırdığını anlayan Keldânî
kavmi,onu hapsettiler.Durumu da ılâhlık iddiâsında bulunan kralları Nemrûd'a
bildirdiler.

Nemrûd, İbrâhim aleyhisselâmı yanına getirmelerini emretti.
İbrâhim aleyhisselâm Nemrûd'u Allahü teâlâya îmân etmeye dâvet etti.Nemrûd,bunu
reddettiği gibi, İbrâhim aleyhisselâmın kendisine secde etmesini istedi.Secde
etmeyince,hapsettirdi ve ateşte yakılmasını emretti.Günlerce yığılan odunlar
ateşlendi.Şiddetinden yanına yaklaşamadıkları ateşe hazret-i İbrâhim'i
mancınıkla attılar.Ateşe atılırken;"Hasbiyallah ve ni-mel vekil",yani "Bana
Allah'ım yetişir.O ne iyi vekildir,yardımcıdır." dedi.ateşe düşerken Cebrâil
aleyhisselâm gelip;"Bir dileğin var mı?diye sorunca;"Var,fakat sana değil,Rabbim
beni görüyor,biliyor." dedi.Onun bu hâli Kur'ân-ı kerîm'de övülüyor ve;"Sözünün
eri olan İbrâhim." buyruluyor.Allahü teâlâ,Kur'ân-ı kerîm'de meâlen ateşe; "Ey
ateş! İbrâhim'e karşı serin ve selâmette ol!" (Enbiyâ sûresi:69) diye
emretti.Ateşin içi yemyeşil bir bahçe kesildi. Cebrâil aleyhisselâm da
kendisine arkadaş oldu.Cennet'ten gömlek ve yaygı getirdi ve onu Cennet
nîmetleri ile doyurdu.Ateşte yedi gün kaldığı rivâyet edilir.Ateş sönünce
mûcizeyi gözleriyle görenlerden kardeşi Haran,amcasının kızı ve sonra hanımı
olan hazret-i Sâre ve bâzı kimseler îmân ettiler. İbrâhim aleyhisselâm ateşten
kurtulduktan sonra Keldâni kavmini bir müddet daha îmâna dâvet etti.Fakat zâlim
Nemrûd ve putperest ahâli küfürlerinden vazgeçmediler.Allahü teâlâ,Nemrûd ve
kavmine sivrisinekleri musallat etti.Sinekler onların kanlarını emdiler ve kuru
kemik hâline getirdiler.Sineklerden birisi de Nemrûd'un burnundan girip beynine
yerleşti.Uzun zaman azap ve ıztırap verdi.Hattâ başını tokmakla döğdüre döğdüre
öldü. Allahü teâlâ, tanrılık iddiâ eden Nemrûd'u en âciz mahlûklarından
birisi olan sivrisinekle cezalandırdı.

İbrâhim aleyhisselâm Allahü
teâlânın emriyle Bâbil'den Harrân'a (Urfa'nın güneyinde bir yer) hicret etti.Bu
yolculukta kardeşinin oğlu Lût aleyhisselâm,hanımı Sâre Hâtun ve diğer inananlar
da bulundular.Harrân'da bir müddet kaldıktan sonra,Şam'a,oradan da Mısır'a
gitmek üzere yola çıktı.Bu yolculuk esnâsında kardeşinin oğlu Lût aleyhisselâmın
Sedûm bölgesi ahâlisinde peygamber olarak vazîfelendirildiği bildirildi.Lût
aleyhisselâmın Sedûm'a hareketinden sonra,Mısır'a giden İbrâhim aleyhisselâm
rivâyete göre bu sırada otuzsekiz yaşındaydı.

Mısır'a gittiği sırada
Sinan bin Ulvan adlı zâlim bir Firavun vardı.İbrâhim aleyhisselâm ve hanımı
hazret-i Sâre'nin Mısır'a geldiğini haber alan Firavun,zorbalık yaparak Sâre'yi
almak istedi.Bu zâlim hükümdâr hazret-i Sâre'yi sarayına çağırttı.Ona musallat
olmak isteyince nefesi kesilip elleri ve ayakları tutmaz hâle geldi.Bu hâline
pişman olup,musallat olmaktan vaz geçti.Hazret-i Sâre'den,onun düştüğü fecî
hâlden kurtulması için duâ etmesini istedi.Hazret-i Sâre,hükümdârı bu kadın
öldürdü,diye suçlanmasından korktuğu için,duâ etti.Tekrar eski hâline dönen
Firavun,Hacer adında bir câriyeyi hazret-i Sâre'ye hediye etti.Bu hâdiseden
sonra İbrâhim aleyhisselâm hanımı Sâre ve hediye edilen Hacer Hâtunla birlikte
Mısır'dan ayrılıp,Filistin'e gitti.Filistin topraklarında ıssız ve kupkuru bir
yer olan Sebû'ya yerleşti.Bir müddet burada kaldı.Zamanla çok mala kavuştu.Yarım
milyonu sığır olmak üzere,davarları vâdileri ve ovaları doldurdu.Çok zengin
oldu.Sebû denilen yere sonradan gelip yerleşen insanların İbrâhim aleyhisselâmı
incitmeleri üzerine oradan ayrılıp,Şam tarafında Kıst adlı yere göçtü.Çok cömert
olan İbrâhim aleyhisselâm insanlara çok ikrâmlarda bulunurdu.

İbrâhim
aleyhisselâm,çocuğu olmadığı için hanımı hazret-i Sâre'nin isteği ve izniyle
hazret-i Hacer'le evlendi.Bu evlilikten İsmâil aleyhisselâm doğdu.Muhammed
aleyhisselâmın nûru hazret-i Hacer vâsıtasıyle İsmâil aleyhisselâma intikâl
ettiği için,hazret-i Sâre'nin kalbinde hazret-i Hacer'e karşı gayret hâsıl oldu.
İbrâhim aleyhisselâm,hazret-i Sâre'yi üzmemek için Allahü teâlânın emriyle
hazret-i Hacer ve oğlu İsmâil'i (aleyhisselâm) yanına alarak,o zamanlar ıssız ve
susuz bir yer olan Mekke'ye götürdü.Onları oraya bırakıp,Şam diyârına geri
döndü.Hacer annemiz ve oğlu İsmâil aleyhisselâm oradayken,mübârek Zemzem suyu
yerden fışkırarak çıktı.

İbrâhim aleyhisselâm,daha önce bir oğlum
olursa,Allah yoluna kurban edeceğim,diye adakta bulunmuştu.İbrâhim
aleyhisselâm,hazret-i Hacer ve oğlu İsmâil aleyhisselâmı ziyâret için Mekke'ye
geldiği sırada,üç gün üst üste gördüğü bir rüyâ üzerine İsmâil aleyhisselâmı
kurban etmek istedi.Tam kurban etmek üzereyken,Allahü teâlâ İbrâhim
aleyhisselâma rüyâsında sadâkat (bağlılık) gösterdiğini bildirerek kurbanlık bir
koç ihsân etti.Böylece İsmâil aleyhisselâm,kurban edilmekten kurtuldu.Allahü
teâlâ, İbrâhim aleyhisselâma ihtiyar yaşında hazret-i Sâre'den İshâk isimli
oğlunu ihsân etti. İbrâhim aleyhisselâm bir kaç defa hazret-i Hacer'i ve oğlu
İsmâil aleyhisselâmı ziyâret etti.Bir defâsında oğlu İsmâil ile birlikte
Beytullah'ı (Kâbe-i muazzamayı) inşâ etti.Cennet yâkutlarından Hacer-ül-Esved
adlı siyah taşı Cebrâil aleyhisselâmın bildirmesiyle alarak,Kâbe-i muazzamanın
duvarına yerleştirdi.Kâbe duvarını örerken,şimdi Makâm-ı İbrâhim denilen taşın
üzerine bastı.Kâbe'yi yapıp bitirince,Allahü teâlânın Cebrâil aleyhisselâm
aracılığıyla bildirdiği gibi, İsmâil aleyhisselâm ve Mekke'de yerleşmiş olan
Cürhümlülerle birlikte hac ibâdetini yaptı.

İsmâil aleyhisselâmla haccın
rükünlerini yerine getirdikten sonra,oğluna Kâbe'ye bakmasına ve onu koruması
için tenbihte bulundu.Şam'a gitmek istedi.Gitmeden önce Arafat'a çıkıp,İsmâil
aleyhisselâmın evlâdına duâ etti ve Şam'a döndü.Ertesi sene hac mevsiminde
hanımı hazret-i Sâre ve oğlu İshâk aleyhisselâmı da alarak Mekke'ye geldi.Hac
ibâdetini yaptıktan sonra,birlikte Şam'a döndüler.

İbrâhim
aleyhisselâm,vefât etmeden önce oğlu hazret-i İsmâil'e şu vasiyette bulundu:"Ey
oğlum!Alnında parlayan bu nûr,son peygamber Muhammed aleyhisselâmın
nûrudur.Bütün baba ve dedelerimizin vasiyeti,bu nûru iyi muhâfaza edip,ehline
teslim etmektir.Bu mübârek nûru iyi muhâfaza et.Nikâhlı,afîf ve temiz kadınlara
teslim eyle.Evlâdına da böyle vasiyette bulun."dedi.Yüz yetmiş beş yaşında
hazret-i Hacer ve hazret-i Sâre'den sonra Kudüs'te vefât etti.Kudüs civârında
Habrun kasabasında bir mağaraya defnedildi.Bu kasaba,İbrâhim aleyhisselâmın
Halîl (Allahü teâlânın dostu) ismine izâfeten Halîlurrahmân ismiyle
meşhurdur.Hazret-i Lût,hazret-i İshâk ve hazret-i Yâkûb ile pekçok peygamberin
bu beldede bulunduğu rivâyet edilir.Müslüman hükümdârlar oradaki mescitleri ve
türbeleri kendi devirlerinde tâmir ettirmişlerdir.Halîlurrahmân'daki mescit ve
türbeleri ise son olarak Osmanlı Sultânı İkinci Abdülhâmid Han tâmir
ettirmiştir.

İbrâhim aleyhisselâm ülülazm peygamberlerin ikincisi
olup,Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselâmdan sonra bütün peygamberlerden ve
resûllerden üstündür. İbrâhim aleyhisselâmdan sonra gelen bütün peygamberler
onun neslindendir.

Allahü teâlâ hazret-i İbrâhim'i ilâhî sırlara vâkıf
kıldı ve onu,ateşe atıldığında nefsiyle,oğlu hazret-i İsmâil'i Allah için kurban
etmesini bildirip evlâdı ile malı ile imtihân etti.Malı ile imtihân edilmesi
şöyle olmuştur:O kadar zengindi ki,sadece sığırları yarım milyon
olup,davarları,ovaları ve vâdileri dolduruyordu.Cebrâil aleyhisselâm insan
sûretinde gelip;"Ya İbrâhim,bu sürüler kimindir?" deyince;"Allah'ındır fakat
benim elimde emânettir.Allahü teâlâyı tesbih et,ismini an,onu zikret,bu
sürülerin hepsi senin olsun." diyerek bütün malını bağışladı.Cebrâil
aleyhisselâm kendini tanıtınca,hazret-i İbrâhim;"Ben Allah için bağışladığımı
geri alamam." diyerek bütün malını satıp,Allah yolunda sarf
etti.

Hazret-i İbrâhim kendisine nâzil olan (indirilen) emir ve yasakları
tamâmen halka bildirdi.Allah'tan başka şeylere tapmanın bâtıl (geçersiz)
olduğunu çok açık bir şekilde anlattı.Şirke (Allah'a ortak koşma) yol açacak
kapıların hepsini kapattı.
Çocukluğundan ölümüne kadar hak din üzere
olduğundan ve insanlara dîni bildirdiğinden dolayı,onun milletine işâret için
Kur'ân-ı kerîmde "Hanîfen" (hak din üzere bulunanlar) diye
zikredilmiştir.Hazret-i İbrâhim'in husûsiyetleri Kur'ân-ı kerîmde Nahl sûresi
120,121,122. âyetlerde bildirilmektedir.Misâfirperverliği ve cömertliği dillerde
dolaşırdı.Misâfir olmayınca yemek yemez,bir misâfir bulmak için uzaklara
giderdi.Bu vasfından dolayı ona Ebû'd-Düyûf (misâfirler babası) adı
verilmişti.Kıblesi Kâbe idi.Namaza durduğu zaman kalbinin coşması,hışırtısı çok
uzaklardan duyulurdu.

İbrâhim Aleyhisselâmın Mûcizeleri

1. İbrâhim
aleyhisselâmın mübârek vücûduna ateş tesir etmedi.Nemrûd onu ateşe attığında
Allahü teâlâ;"Ey ateş! İbrâhim üzerine serin ve selâmet ol!" buyurunca ateş onu
yakmadı.
2.Cansız olan,parça parça edilmiş ve parçaları ayrı ayrı yerlere
konmuş olan kuşlar (dört kuş), İbrâhim aleyhisselâmın çağırması üzere yeniden
dirilmişlerdir.
3. İbrâhim aleyhisselâmın mûcizesi ile taşlar kömür gibi
yanmıştır.Rivâyete göre İbrâhim aleyhisselâm Şam tarafına hicret ettiğinde
çayırlık,çimenlik bir yerde konaklamıştı.Orada yakacak hiçbir şey
bulamayan,buldukları az bir şeyle ihtiyaçlarını karşılayamayan
ahâli,durumlarını İbrâhim aleyhisselâma anlattı. İbrâhim aleyhisselâm taşları
toplattı ve kömür gibi yaktı.Bu mûcizeyi gören pekçok kimse îmân
etti.
4.Bâzan yırtıcı ve yabânî hayvanlar İbrâhim aleyhisselâmla beraber
giderler ve dile gelerek gâyet açık bir şekilde onunla konuşurlardı.Bir
defâsında,hanımı hazret-i Hacer ve oğlu İsmâil'le görüşmek ve onları ziyâret
etmek için Mekke'ye gitmişti.Şam'a geri dönüşünde birçok yabânî hayvan, İbrâhim
aleyhisselâm ile berâber yürüyüp,onunla açıkça konuştular.
5. İbrâhim
aleyhisselâm duvarların ve dağların arkasını da görürdü. Bu mûcizesi Mısır'a
gittiğinde zevcesi hazret-i Sâre'ye musallat olmak isteyen zamânın kralı
Firavun,hazret-i Sâre'yi sarayına alınca, İbrâhim aleyhisselâm dışardan içeriyi
seyretmiştir.Sarayın duvarları ona cam gibi olmuş ve gözünden perde
kaldırılmıştır.Böylece hazret-i Sâre'ye el uzatmaya kalkışan Firavun'un
ellerinin kuruyup,ayaklarının tutmayarak yere yıkıldığına şait olmuştur.
6.
İbrâhim aleyhisselâmın bastığı taşın üzerinden ağaç bitip yeşermiştir.Bu istek
dîne dâvet ettiği bir beldenin ahâlisinden gelmiş,duâsı üzerine mûcizeyi
göstermiştir.
7. İbrâhim aleyhisselâmın oturduğu yerden güzel kokular
yayılırdı. Ayrılsa bile,senelerce güzel kokusu oradan çıkmazdı.Hazret-i İsmâil
de babasının evine gelip gittiğini,onun kokusundan anlamıştı.

İbrâhim
aleyhisselâmın dîni: İbrâhim aleyhisselâmın dîni,Hanîf dînidir.Yanlış ve sapık
olan şeye hiç dalmadan doğruya yönelen mânâsınadır. İbrâhim aleyhisselâm,Kaldânî
kavminin taptığı putlara aslâ tapmayıp,onları aşağılayıp,Allahü teâlâya ibâdet
ettiği için,Hanîf denilmiştir.Ayrıca,kendiside eğrilik bulunmayan dosdoğru olan
din mânâsında da Hanîf dîni denilmiştir.Peygamber efendimize peygamberlik
bildirilmeden önceki Arablardan birçok kimse Hanîf dînine
mensuptu.

İbrâhim aleyhisselâma bildirilen Hanîf dîninin esaslarından
bâzıları şunlardır:Kimse kimsenin günâhını yüklenmez.Kimse başkasının günâhından
sorumlu olmaz.İnsanlar âhirette ancak ihlâsla işlediği sâlih amellerinin ve
niyetlerinin faydasını görürler.Her insanın hayır ve şerden ibâret olan ameli
kıyâmet gününde mizânında görülecektir.İnsana çalışmasının karşılığı tam olarak
verilecektir.

» ŞEM'ÛN ALEYHİSSELÂM
» NUH ALEYHİSSELÂM
» LÛT ALEYHİSSELÂM
» ÎSÂ ALEYHİSSELÂM
» ŞİT (ŞİS) ALEYHİSSELÂM